متخصص زخم

زخم عروقی یا زخم وریدی، شایع ترین نوع زخم است که به طور معمول در اندام های پایینی رخ می دهد و بیش از نیمی از موارد زخم ها را در بر می گیرد. زخم عروقی منجر به از بین رفتن سلول های اطراف خود و بافت پوست می شود. زخم وریدی یا همان زخم عروقی، معمولا به صورت زخم پوست دیده می شود.

علائم و نشانه های زخم عروقی

همانطور که گفته شد اندام های تحتانی، شایع ترین محل برای زخم عروقی محسوب می شود. به ویژه مناطق داخلی قوزک و ساق پا. هنگامی که پوست شروع به تغییر رنگ به قهوه ای- بنفش کند، نشانه مهمی از وجود زخم عروقی است. ( تغییر رنگ پوست نشانه جمع شدن خون در پاها است. )

در حالی که زخم عروقی بدون درد است، اما ممکن است بافت اطراف زخم، خشک، ضخیم و دچار خارش شود. از دیگر نشانه های زخم عروقی پا، عفونت زخم و ساطع شدن چرک از زخم می باشد.

عفونت زخم عبارتند از:

• زهکشی زرد یا سبز رنگ و بوی بد از زخم
• افزایش درد، تورم یا قرمزی در زخم یا اطراف زخم
• تغییری در رنگ و یا اندازه زخم
• وجود رگه های قرمز در پوست اطراف زخم
• تب

عفونت چگونه درمان می شود؟
درمان زخم عفونی، بستگی به نوع عفونت شما دارد و اینکه چقدر جدی است. متخصص زخم عفونی شما ممکن است آنتی بیوتیک های خوراکی را برای کمک به مبارزه با باکتری ها تجویز کند. همچنین ممکن است متخصص زخم شما با اعمال یک پماد یا کرم آنتی بیوتیک بر روی زخمتان، به بهبود عفونت کمک کند. گاهی اوقات ممکن است یک دمل چرکی تشکیل شود. در این حالت، دمل یا آبسه باز شده و تخلیه می شود. اگر عفونت زخم شدید باشد، ممکن است نیاز به درمان های پیشرفته زخم در کلینیک زخم داشته باشید.

مراقبت از زخم پای دیابتی در خانه
اگر که زخم پای دیابتی به موقع تشخیص و تحت درمان قرار نگیرد می تواند سبب عوارض جانبی مانند سلولیت ( عفونت بافت )، استئومیلیت ( عفونت استخوانی) و قانقاریا شود. زخم های پیشرفته پا اغلب نیاز به دبریدمان خواهند داشت. دبریدمان فرآیندی است که در آن بافت های مرده روی زخم توسط درمانگر زخم حذف می شود. متخصصین زخم، دبریدمان زخم را به روش های مختلفی انجام می دهند که یکی از این روش ها، کاوش می باشد که جهت مشخص شدن اندازه زخم انجام می شود.

درمانگر زخم ممکن است روش های خانگی مراقبت از زخم پای دیابتی را توصیه کند که این روش ها عبارتند از:

• خشک نگه داشتن زخم و پوشاندن زخم با پانسمان مناسب
• کنترل سطح قند خون جهت تسریع درمان
• تمیز کردن زخم به طور روزانه با پماد موضعی مناسب که توسط متخصص زخم تجویز شده باشد
• اجتناب از پیاده روی بیش از حد
• پوشیدن کفش دیابتی که از جیر نرم و یا چرم ساخته شده است
• پوشیدن جوراب های مخصوص افراد دیابتی که حاوی پوشش اضافه جهت حفاظت از پا هستند

زخم هایی که تحت درمان زخم قرار می گیرند به طور معمول بهبود زخم را تجربه می کنند، اما بهبود قطعی زخم باید ظرف یک هفته پس از شروع درمان دیده شود. اما زخم هایی که بعد از این مدت التیام نیافته و یا وخیم تر شوند باید سریعا توسط متخصص زخم و درمانگر زخم ارزیابی شده تا از عوارض احتمالی آن جلوگیری شود.

اهمیت مراقبت از زخم پای دیابتی
زخم های پای دیابتی می تواند زخم هایی پیچیده باشد که تاثیرات بسیار زیادی بر کیفیت زندگی بیمار خواهند داشت. در مقایسه با دیگر زخم های مزمن، رشد و پیشرفت زخم پای دیابتی می تواند در پی تغییرات ناشی در تشخیص بیماری دیابت، پیچیده تر شود. افراد مبتلا به این بیماری نسبت به سایر افراد، بیشتر در معرض خطر نوروپاتی دیابتی، حمله قلبی، سکته مرگبار و مرگ زودرس هستند.

اولین قدم برای پیشگیری از بروز زخم بستر، جلوگیری از فشار مداوم بر روی پوست و بافت بدن است. استراتژی های دیگر شامل مراقبت از پوست، حفظ تغذیه سالم و مصرف مایعات کافی، ترک سیگار، مدیریت استرس و ورزش روزانه است.

نکاتی برای تغییر موقعیت بدنی بیمار
توصیه های زیر را در مورد تغییر موقعیت مکانی بیمار بر روی تخت یا صندلی چرخدار در نظر بگیرید:

اغلب سنگینی وزن بدن خود را تغییر دهید: اگر از صندلی چرخدار استفاده می کنید، سعی کنید هر ۱۵ دقیقه یکبار وزن بدن خود را به سمت دیگر بدن وارد کنید.

بدن خود را بالا ببرید: اگه قادر هستید به تنهایی حرکت کنید، در صورت امکان بدن خودتان را برای چند ثانیه از روی صندلی جدا کنید و بالا ببرید. برای این کار می توانید دستان خود را بر روی صندلی چرخدار فشار دهید و بدن خود را از روی صندلی بلند کنید. همین چند ثانیه برای بهبود جریان خون کافیست.

در صورت توان می توانید یک صندلی چرخدار ویژه تهیه کنید: برخی از صندلی های چرخدار به طوری طراحی شده اند که می توان شیب صندلی آن را تغییر داد و به این صورت فشار وارده بر بدن را کاهش داد.

می توانید از کوسن و یا تشک های مخصوص استفاده کنید: کوسن، بالشتک ها وتشک های مخصوص به طوری طراحی شده اند که به کاهش فشار کمک می کنند و موجب تسهیل جریان خون در منطقه می شوند.

ارتفاع تختتان را تنظیم کنید: اگر تخت شما به صورتی است که می توان ارتفاع نیمه بالایی آن را  بالا برد، ارتفاع آن را به بیش از ۳۰ درجه افزایش دهید. این

مسئله به پیشگیری از برش و اصطکاک پوستتان کمک می کند.

پیشنهادات زیر را برای مراقبت از پوست خود یا بیمارتان در نظر بگیرید:

پوست را تمیز و خشک نگهدارید: پوست را با شامپو بچه و آب ملایم شسته و خشک کنید. این روال تمیز کردن را به طور مرتب و روزانه انجام دهید، پوست را از رطوبت ناشی از عرق، ادرار و مدفوع در امان نگهدارید.

از پوست خود محافظت کنید: شما می توانید از پودر تالک برای محافظت از پوست ناحیه ای که دچار اصطکاک می شود، استفاده کنید. همچنین برای درمان خشکی پوست می توانید از لوسیون های مرطوب کننده ی مناسب استفاده کنید. در صورت لزوم ملافه و لباس بیمار را تعویض کنید. دکمه های لباس و یا چین و چروک ملافه می تواند پوست را تحریک و دچار زخم کند.

هر روز پوستتان را ببرسی کنید: روزانه پوست خود را بررسی کنید تا علائم اولیه زخم را شناسایی کنید.